خاکی که در گل کاری برای گیاهان مهیا می شود، از نظر خواص فیزیکی و شیمیایی با خاک مزرعه یا باغ متفاوت است.

خاک گلدان باید از نظر بافت در حد متوسط و از نظر مواد آلی بسیار قوی باشد. اگر بافت خاک خیلی سبک باشد؛ یعنی فقط از ماسه و شن به عنوان بخش اصلی تشکیل دهنده خاک استفاده شود، خاک به اندازه کافی آب را در خود نگه نمی دارد و در نتیجه آبیاری پی در پی به زودی مواد غذایی (مواد آلی) خاک شسته شده و گیاه به کمبود مواد غذایی دچار می شود.

بر عکس در صورتی که بر عکس، خاک گلدان رسی و خیلی سنگین باشد؛ یعنی از خاک رس به عنوان بخش اصلی تشکیل دهنده خاک گلدان استفاده شود، چون ذرات رس، چسبندگی زیادی با یکدیگر دارند، آب حاصل از آبیاری گیاه، در لابلای حفره های این خاک اسیر می شود و در نتیجه در خاک حالتِ ماندابی ایجاد می شود و اکسیژن کافی به ریشه های گیاه نمی رسد و اصطلاحا ریشه گیاه خفه می شود و در نهایت گیاه پژمرده می شود.


بنابراین بهترین خاک برای گلدان ها، خاکی با بافت متوسط است، البته می توانیم بافتِ خاک های سنگین را با اضافه کردن ماسه و بافتِ خاک های شنی و سبک را با اضافه کردن مواد آلی مثلِ تورب یا کودهای پوسیده دامی و یا کودهای ناشی از خاک و برگ پوسیده گیاهان (گیاه خاک) اصلاح نماییم.

البته خاک گلدان از نظر بافت یا خواص شیمیایی باید با نیازهای گیاه مورد کاشت تطابق داشته و در تمامی گیاهان گلدانی یکسان نباشد، مثلاً در گیاهانی مثل کاکتوس ها و گیاهان گلدانی پیاز دار مثلِ لیسلیوم، ترجیحا به بافت سبکِ شنی همراه با کمی مواد آلی نیازمندیم. اما بر عکس در گیاهانی دیگر مثل میخک، تاج خروس و گل رز ترجیحا به خاکی با بافتِ نسبتا سنگین، نیاز داریم و بدین منظور باید بافت خاک 60 درصد رس و 40 درصد شن و مواد آلی باشد.

به طور کلی یک خاک خوب باید به نحوی باشد که آب بتواند به راحتی در آن جریان داشته و در نتیجه آبیاری پی در پی، بافتِ آن متراکم نشود و تخلخل خود را حفظ نماید